2018-2023 NCN MAESTRO, Udział metaloproteazy MMP-9i plastyczności synaptycznej: badania pojedynczych kolców dendrytycznych (L. Kaczmarek)
2018-2023 Fundacja na rzecz Nauki Polskiej BRAINCITY – CENTRUM DOSKONAŁOŚCI W ZAKRESIE NEUROPLASTYCZNOŚCI I CHORÓB MÓZGU, partner strategiczny European Molecular Biology Laboratory (EMBL)
2021-2023 NCBiR Zastosowanie inhibitora metaloproteazy macierzowej do opracowania innowacyjnej metody terapeutycznej zapobiegania rozwojowi padaczki pourazowej i poudarowej, Konkurs "Szybka ścieżka dla Mazowsza" we współpracy z firmą Pikralida (POIR 2014-2020), (L. Kaczmarek)
2018-2023 Rola Lipokaliny 2 w zaburzeniach neurorozwojowych wywołanych przez aktywację układu odpornościowego matki (K.Kalita)
2018-2022 Narodowe Centrum Badańi Rozwoju (NCBiR) ERA-NET MISST, Multi-scale investigation of synaptic dysfunction after stroke (L. Kaczmarek; koordynator: V. Nagerl)
2016-2021 Fundacja na rzecz Nauki Polskiej “Pursuing addiction: appetitive learning and synaptic plasticity in the amygdala”, Program TEAM (POIR), (L. Kaczmarek)
2018-2021 NCN SONATA, Lokalizacja sygnałów Ca
2+ zaangażowanychi uwalnianie glioprzekaźników (P. Michaluk)
2016-2021 NCN SONATA BIS, Plastyczność interneuronów somatostatynowychi parwalbuminowych zachodząca pod wpływem uczenia się: mechanizmyi znaczenie (J. Urban-Ciećko)
2016-2019 NCN SONATA, Wybiórcze blokowanie aktywności receptora NMDAR podczas epileptogenezy, jako podejście terapeutycznei leczeniu padaczki skroniowej (A. Gorlewicz)
2016-2019 NCN OPUS, Rola plastyczności strukturalnej kolców dendrytycznychi uczeniui pamięci (T. Jaworski)
2016-2019 NCN OPUS, Mapowanie pozytywnychi negatywnych wspomnieńi mózgu (M. Pawłowska)
2016-2019 NCN PRELUDIUM, Badanie roli Lipokaliny-2 i nieprawidłowych procesach plastyczności neuronalnej (M. Doliwa)
2015-2018 Narodowe Centrum Badańi Rozwoju (NCBiR) “Inhibitory MMP-9 jako nowy lek blokujący rozwój padaczki” (wspólniei OncoArendi Therapeutics, koordynator L. Kaczmarek)
2013-2018 NCN SONATA BIS, Rola białka Serum Response Factor (SRF)i regulacji plastyczności homeostatycznej (K. Kalita)
2015-2017 Narodowe Centrum Badańi Rozwoju (NCBiR) Nowa terapia zaburzeń psychotycznych orazi chorobie Huntigtona ze szczególnym uwzględnieniem deficytów poznawczych (korodynator CelonPharma). Horizon 2020 ITN ECMED Extracellular matrix in prognostication and treatment of epileptogenesis 2015-2019 (koordynator: M. Walker)
2014-2017 NCN PRELUDIUM 5 Cięcie nektyny-3 pod wpływem aktywności neuronalnej (E. Rejmak-Kozicka)
2014-2016 NCN PRELUDIUM 5 Zastosowanie fotoprzełączajacego się TIMP-1 do zbadania wpływu układu MMP-9/TOMP-1 na morfologię kolców dendrytycznych (M. Chaturvedi)
2014-2015 NCN PRELUDIUM 5 Mechanizmy regulacji MMP-9-GSK3i neuronach (I. Kondratiuk)
2013-2016 NCN OPUS 4 Komórkowei molekularne podstawy zaburzeń neurogenezy u dorosłych myszy bez cykliny D2 (A. Czupryn)
2013-2017 7 PR UE ITN EXTRABRAIN Extracellular brain proteolysis in neuronal plasticity and neuropsychiatric disorders (L. Kaczmarek, koordynator, partnerzy: A. Dityatev, Magdeburg, P. Caroni, Bazylea, D. Rusakov, Londyn, H. Ehrenreich, Getynga, A. Triller, Paryż, R. Pawlak, Exeter, J. Herms, Monachium, O. Flores, Lizbona, K. Young, Hamburg, BUMA, Szwajcaria) http://www.extrabrainitn.eu/
2013-2015 FNP POMOST Role of Lipocalin 2 in the structural plasticity of neurons (K. Kalita)
2013-2016 NCN HARMONIA Rola białka FMRPi lokalnej translacji metaloproteinazy macierzy zewnątrzkomórkowej-9i neuronach (M. Dziembowska).
2013-2016 ERANET Neuron Proteolytic remodeling of the extracellular matrix in aberrant synaptic plasticity underlying epilepsy evoked by traumatic brain injury (L. Kaczmarek, koordynator; partnerzy: A. Pitkanen, Kuopio, O. Tenovuo, Turku, S. Dedeurwaerdere, Antwerpia)
2012-2015 FNP TEAM MMP-9 driven extrasynaptic proteolysis in physiological and pathological synaptic plasticity (finansowane ze środków POIG UE) (L. Kaczmarek)
2012-2017 NCN SONATA Model do badania plastyczności synaptycznej oparty na optogenetyce (T. Jaworski)
Zmiany siły połączeń pomiędzy komórkami nerwowymi są podstawą zdolności adaptacyjnej mózgu do zmieniających się warunków otoczenia, np. w zjawiskach uczenia się i pamięci. Podłożem tych zmian jest tzw. plastyczność synaptyczna. Mechanizmy molekularne odpowiedzialne za zmiany plastyczne synaps pobudzających, które ulokowane są na komórkach nerwowych na tzw. kolcach dendrytycznych, są jeszcze słabo poznane i stanowią pole bardzo intensywnych badań. Zrozumienie tych mechanizmów ma z oczywistych powodów podstawowe znaczenia dla poznania funkcjonowania mózgu, a w szczególności relacji mózg-umysł, w warunkach fizjologicznych, w tym i takich zjawiskach, jak uczenie się i pamięć. Równocześnie poznanie mechanizmów plastyczności synaptycznej uważane jest za klucz do zrozumienia istoty najpoważniejszych chorób mózgu. Trzeba tu nadmienić, że badania genetyczne u ludzi pokazały znaczenie polimorfizmów i mutacji w genach kodujących białka synaps pobudzających i kolców dendrytycznych dla rozwoju chorób psychicznych. Warte szczególnego podkreślenia są w tym kontekście olbrzymie koszty społeczne i finansowe – ocenia się, że w krajach Unii Europejskiej te drugie wynoszą 800 mld euro rocznie, w tym 500 mld euro pochłaniają choroby psychiczne. Zainicjowane przez nas 15 lat temu badania nad zewnątrzkomórkowym enzymem proteolitycznym – MMP-9 pokazały, że może on odgrywać znaczącą rolę w zjawiskach plastyczności synaptycznej. Podejrzewamy, że dzieje się tak w wyniku udziału MMP-9 w kontroli przebudowy kolców dendrytycznych. Celem niniejszego projektu jest weryfikacja tej hipotezy. Badania będą prowadzone na hodowlach neuronalnych, w których pojedyncze synapsy zostaną pobudzone poprzez lokalne uwolnienie neuroprzekaźnika – glutaminianu. Planujemy zbadać, w jakich warunkach i na jakich kolcach (które mogą mieć różny kształt i wielkość, co ma związek z ich funkcją) MMP-9 jest wydzielane i może wykazywać swoją aktywność. Postulujemy bezpośredni związek pomiędzy MMP-9 i dobrze już poznanym czynnikiem zaangażowanym w kontrolę plastyczności, BDNF i zamierzamy m.in. sprawdzić, czy MMP-9 może aktywować BDNF na zewnątrz synapsy, poprzez częściowe trawienie jego formy latentnej i uwolnienie aktywnej. Proponowane badania powinny wnieść zupełnie nową wiedzę w kilku obszarach: (1) w dziedzinie poznania mechanizmów działania MMP-9 na poziomie synapsy, co może prowadzić do wykorzystania tej wiedzy w terapii chorób psychicznych; (2) w zakresie zrozumienia mechanizmów molekularnych plastyczności synaptycznej, dodając tutaj całkowicie nowy, zewnątrzkomórkowy wymiar regulacji tego zjawiska; (3) dla rozwoju funkcjonalnej konektomiki (odkrywania sieci połączeń i ich modyfikacji czynnościowej pod wpływem przetwarzania informacji), dostarczając i weryfikując nowe, potencjalnie bardzo atrakcyjne narzędzie badawcze w postaci znacznika fluorescencyjnego (aktywna MMP-9 i jej biosensor) synaps podlegających długotrwałym zmianom plastycznym.
W celu wyjaśnienia procesów zachodzących w mózgu wiele uwagi poświęcono komunikacji pomiędzy neuronami oraz zmianom jakim ta komunikacja podlega. W ciągu ostatnich lat stało się jednak jasne, że funkcje synaptyczne nie zależą wyłącznie od samych neuronów, ale są w znacznym stopniu regulowane przez komórki glejowe, a w szczególności astrocyty. Obserwacje te doprowadziły pod koniec lat 90. do stworzenia pojęcia "synapsy trójdzielnej", gdzie w skład połączenia nerwowego, oprócz części pre- i post-synaptycznej wchodzą również wypustki komórek glejowych. Obecny pogląd na fizjologiczną rolę astrocytów opiera się na tym, że oprócz zapewnienia homeostatycznej kontroli i wsparcia metabolicznego neuronów, odgrywają one aktywną rolę w przetwarzaniu informacji w obrębie układów nerwowych. Uważa się, że sygnalizacja Ca2+ reprezentuje pobudliwość astrocytów i pośredniczy w ich działaniach neuromodulacyjnych. Niemniej jednak lata sprzecznych wyników próbujących powiązać wewnątrzkomórkowe wzrosty Ca2+ uwalnianiem glioprzekaźników z astrocytów doprowadziły do dużych rozbieżności w obecnych modelach. Dodatkowo, nowe badania wykazały, że większość sygnałów Ca2+ w astrocytach jest krótka i lokalna, i rzadko dociera do ciała komórki. Dlatego też celem tego projektu jest przetestowanie hipotezy, że uwalnianie glioprzekaźników z astrocytów na drodze egzocytozy jest regulowane głównie przez lokalne sygnały Ca2+ z pominięciem magazynów Ca2+ w siateczce śródplazmatycznej.
Uzależnienie od alkoholu jest chorobą przewlekłą. Około 80% dorosłych jest narażonych na działanie alkoholu w ciągu swojego życia, jednak mniej niż 30% rozwinie zaburzenie związane ze spożywaniem alkoholu. Zrozumienie, jak rozwija się uzależnienie i jak podobna ekspozycja na alkohol prowadzi do rozwinięcia lub braku uzależnienia, stanowi poważne wyzwanie badawcze. W tym projekcie mamy na celu stworzenie mapy obszarów mózgu zaangażowanych w nawrót alkoholowy lub przetwarzanie sygnałów środowiskowych skojarzonych z dostępem do alkoholu w mysim modelu upijania się.
Jednym z największych wyzwań współczesnej neuronauki jest zrozumienie podstawowych procesów zachodzących w mózgu, takich jak uczenie się i powstawanie wspomnień. Do tego konieczne jest opisanie struktury mózgu poprzez stworzenie mapy połączeń pomiędzy komórkami nerwowymi. W proponowanym projekcie chcemy skoncentrować się na obwodach neuronalnych zaangażowanych w powstawanie pozytywnych i negatywnych wspomnień, czyli w uczenie apetytywne i awersyjne. Skojarzenia z przyjemnymi doświadczeniami, jak otrzymanie pokarmu, oraz nieprzyjemnymi, wywołującymi strach, powodują powstawanie silnych wspomnień, co wywołuje wyraźne zmiany w mózgu. Istniejące prace wskazujące na obszary zaangażowane w te procesy (LeDoux 2000) najczęściej koncentrują się na konkretnych obszarach lub pojedynczych projekcjach, co nie wystarcza do stworzenia bardziej kompleksowej mapy obejmującej różne obszary mózgu jednocześnie. Do niedawna obrazowanie całego mózgu z komórkową rozdzielczością było możliwe tylko przez pokrojenie go na wiele cienkich skrawków i komputerową rekonstrukcję obrazu (Osten i Margrie 2013). Jednak ostatnie lata zaowocowały rozwojem technik obrazowania niedestruktywnego opartych na połączeniu oczyszczania mózgu tak, aby stał się przezroczysty dla światła, i obrazowania za pomocą mikroskopu fluorescencyjnego opartego na arkuszu światła (ang. light-sheet fluorescence microscope, LSFM). Podejście to zademonstrowali po raz pierwszy Dodt i współpracownicy (Dodt i wsp. 2007). W kolejnych latach zaproponowane zostały inne metody oczyszczania, które lepiej zachowują fluorescencję i umożliwiają obrazowanie całego mózgu myszy (Chung i Deisseroth 2013; Susaki i wsp. 2014). Obrazowanie całego, oczyszczonego mózgu przy pomocy np. mikroskopu konfokalnego jest możliwe, lecz niepraktyczne ze względu na długi czas obrazowania (rzędu tygodni) (Chung i Deisseroth 2013). W mikroskopii opartej na arkuszu światła obraz jest zbierany nie punkt po punkcie, lecz płaszczyzna po płaszczyźnie, co znacznie skraca czas pomiaru. Dlatego metoda ta idealnie nadaje się do obrazowania dużych preparatów, takich jak całe oczyszczone mózgi, z submikrometrową rozdzielczością (Tomer i wsp. 2014).
Przekrój przez mózg szczura Thy1GFP NeuN (czerwony), Thy1GFP transgen (zielony)
Mysz w rogu klatki IntelliCage
Mysz w rogu klatki IntelliCage
Aktywność żelatynolityczna na kolcach dendrytycznych neuronów hipokampa
Jądro podstawno-boczne mózgu myszy transgenicznej. GAD67+ (zielony), jądra komórkowe (niebieski)
Gigaseal – neuron w trakcie doświadczenia elektrofizjologicznego
Mikroskop arkusza światła
Komora do obrazowania mikroskopu arkusza światła
Przekrój mózgu myszy transgenicznej GAD67 z podanym wektorem AAV, który koduje kanałorodopsynę (zielony). Neurony GAD67+ (czerwony)
Hipokamp myszy. Neurony (kolor zielony), IGFBP (fioletowy), jądra komórkowe (niebieski)
